نشاط و شادی خواستگاه شیعه است، و این مهم از ناب ترین

آموزه های رهبران دینی شیعیان است

از مهمترین مشکلاتی که زندگی مسلمانان بویژه شیعیان

را تهدید می کند این است که با شنیدن نام اهل بیت علیه السلام

تنها به یاد رنج و غم و اندوه بیفتیم و از بُعد پرنشاط زندگی آن

بزرگواران غافل شویم

یکی از مهمترین سوالاتی که ذهن هر منصفی را به خود مشغول

می کند این است که چرا ما فقط به این بعد زندگانی ائمه طاهرین

پرداخته ایم بگونه ای که انگار زندگانی آن بزرگواران خالی از نشاط

و شادی بوده است

شاید بتوان این نوع نگرش را نگرشی ظالمانه دانست ، چرا که

نه تنها زندگانی آن بزرگوران حتی زندگی کسانی که با آنان مرتبط

هستند پر از نشاط و شادی است

پس چگونه ما فقط یک روی سکه را می نگیریم بطوری که انگار

شادی و نشاطی در زندگانیشان نیست؟

از باب نمونه زندگانی سراسر نشاط امیرمومنان علیه السلام

می تواند ما را به این فکر سوق دهد و زمینه تفکر نسل

جوان را فراهم سازد که برخی از افراد تا چه اندازه در حق

حضرت بی مهری روا داشته اند

زندگانی امام صادق علیه السلام و حضرت باقر العلوم و همچنین

زندگانی حضرت رضا علیه السلام در اوج نشاط و شادی

است که نمونه های فرواونی از نشاط در زندگانی آن بزرگواران

در دست است.

نکته آخر اینکه شما از کربلا که بگذرید در هیچ کدام ار حرمهای

اهل بیت علیهم السلام به زائری توصیه به غم و اندوه نشده است

البته ناگفته روشن است که اندوه و غم و اشک و ندبه در حرم

سید الشهدا علیه السلام و کربلا نیز دارای عمقی نشاط آفرین

است؛ یعنی شما وقتی بر حضرت می گریید و ندبه می کنید

در نهایت احساس نشاط و شادابی خواهید گرفت و با یاد و خاطر 

مصیبت کربلا در اوج تنهایی خود را تنها نیافته و رنج ها را راحت تر

بدوش خواهید کشید

این همان اثر معجزه آسای کربلا و اشک در عزای حسینی است

که در کامنت بعد توضیحاتی خواهم داد.....